ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΓΧΟΝΗΣ
-
Α. Δημητρίου, Μ. Καραολής
«Το μόνο που λυπούμαι είναι που δεν θα προλάβω να δω την Κύπρο μας ελεύθερη» (Ανδρέας Δημητρίου) «Τα Ελληνόπουλα δεν ξέρουν μόνο πώς πρέπει να ζουν. Ξέρουν και πώς να πεθαίνουν. Και πώς την πατρίδα να τιμούν» (Μ. Καραολής)Α. Δημητρίου, Μ. Καραολής
-
Α. Ζάκος, Χ. Μιχαήλ
«Επειδή γνωρίζω για ποιον σκοπό θα εκτελεσθώ αισθάνομαι τον εαυτό μου ισχυρό και γαλήνιο. Τι κι αν ζήσω 50 και 60 χρόνια, πάλι θα πεθάνω και μάλιστα άδοξα. Δεν θέλω να λυπάστε καθόλου για μένα…» (Χαρίλαος) «Αγαπητέ αδερφέ, όταν θα πάρεις το γράμμα μου αυτό, θα έχω φύγει για πάντα. Η ώρα του θανάτου πλησιάζει. Μα στην ψυχή μας φωλιάζει η ηρεμία. Δεν μπορούμε ν’ ανακαλύψουμε κάτι λυπηρό στον θάνατο που μας περιμένει. Νομίζω πως με την εκτέλεση θα μείνω πάντα νέος κι αθάνατος.» (Ανδρέας)Α. Ζάκος, Χ. Μιχαήλ
-
Ι. Πατάτσος
Μέχρι να του περάσουν οι στρατιώτες τις χειροπέδες, πέφτουν πάνω του οι συγκρατούμενοι και τον φιλούν. Όλοι είναι συγκινημένοι. Κλαίνε. Εκείνος είναι γαλήνιος και ήρεμος. -Γιατί κάνετε έτσι; Εγώ νιώθω χαρά, γιατί πηγαίνω κοντά στον Θεό. Από εκεί ψηλά θα σας βλέπω και θα προσεύχομαι για σας, για την Κύπρο, για την Ελλάδα μας. Μη φοβάστε! Οι Άγγλοι θα μας πάρουν το σώμα, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσουν να μας σκοτώσουν την ψυχή!Ι. Πατάτσος
-
Α. Παναγίδης, Μ. Κουτσόφτας, Σ. Μαυρομάτης
Με αυτό το φρόνημα, οι τρεις γενναίοι αγωνιστές πλησίασαν το άγιο ποτήριο και μετέλαβαν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Με τον Χριστό πια μέσα τους δεν έχουν τίποτε απολύτως να φοβηθούν. Περήφανα και άφοβα βαδίζουν τον δρόμο προς τον τόπο της εκτέλεσης ψάλλοντας τον Εθνικό ύμνο.Α. Παναγίδης, Μ. Κουτσόφτας, Σ. Μαυρομάτης
-
Ε. Παλληκαρίδης
«Στείλτε μια λαμπάδα στον Αη-Γιώργη και φέρτε μου τον σταυρό μου. Δεν θέλω να λυπηθείτε, ό,τι και να γίνει. Αν μ’ εκτελέσουν, θα πάω στον Χριστό και θα Τον παρακαλέσω να είμαι ο τελευταίος που θα κρεμαστώ.»Ε. Παλληκαρίδης
-
Λ. Παπαγεωργίου, Ν. Χατζηγεωργίου
Οι απλές γυναίκες των χωριών στάθηκαν ακοίμητοι φρουροί της τιμής και της πατρίδας. Είτε ως μάνες που γαλούχησαν ήρωες, είτε ως μαθήτριες που πρωτοστάτησαν στις διαδηλώσεις, είτε ως αγωνίστριες στην πρώτη γραμμή, που βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν ή και έδωσαν τη ζωής τους. Αυτές οι γυναίκες έγιναν αιμοδότες της Ελευθερίας.Λ. Παπαγεωργίου, Ν. Χατζηγεωργίου
«Το μόνο που λυπούμαι είναι που δεν θα προλάβω να δω την Κύπρο μας ελεύθερη» (Ανδρέας Δημητρίου) «Τα Ελληνόπουλα δεν ξέρουν μόνο πώς πρέπει να ζουν. Ξέρουν και πώς να πεθαίνουν. Και πώς την πατρίδα να τιμούν» (Μ. Καραολής)
«Επειδή γνωρίζω για ποιον σκοπό θα εκτελεσθώ αισθάνομαι τον εαυτό μου ισχυρό και γαλήνιο. Τι κι αν ζήσω 50 και 60 χρόνια, πάλι θα πεθάνω και μάλιστα άδοξα. Δεν θέλω να λυπάστε καθόλου για μένα…» (Χαρίλαος) «Αγαπητέ αδερφέ, όταν θα πάρεις το γράμμα μου αυτό, θα έχω φύγει για πάντα. Η ώρα του θανάτου πλησιάζει. Μα στην ψυχή μας φωλιάζει η ηρεμία. Δεν μπορούμε ν’ ανακαλύψουμε κάτι λυπηρό στον θάνατο που μας περιμένει. Νομίζω πως με την εκτέλεση θα μείνω πάντα νέος κι αθάνατος.» (Ανδρέας)
Μέχρι να του περάσουν οι στρατιώτες τις χειροπέδες, πέφτουν πάνω του οι συγκρατούμενοι και τον φιλούν. Όλοι είναι συγκινημένοι. Κλαίνε. Εκείνος είναι γαλήνιος και ήρεμος. -Γιατί κάνετε έτσι; Εγώ νιώθω χαρά, γιατί πηγαίνω κοντά στον Θεό. Από εκεί ψηλά θα σας βλέπω και θα προσεύχομαι για σας, για την Κύπρο, για την Ελλάδα μας. Μη φοβάστε! Οι Άγγλοι θα μας πάρουν το σώμα, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσουν να μας σκοτώσουν την ψυχή!
Με αυτό το φρόνημα, οι τρεις γενναίοι αγωνιστές πλησίασαν το άγιο ποτήριο και μετέλαβαν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Με τον Χριστό πια μέσα τους δεν έχουν τίποτε απολύτως να φοβηθούν. Περήφανα και άφοβα βαδίζουν τον δρόμο προς τον τόπο της εκτέλεσης ψάλλοντας τον Εθνικό ύμνο.
«Στείλτε μια λαμπάδα στον Αη-Γιώργη και φέρτε μου τον σταυρό μου. Δεν θέλω να λυπηθείτε, ό,τι και να γίνει. Αν μ’ εκτελέσουν, θα πάω στον Χριστό και θα Τον παρακαλέσω να είμαι ο τελευταίος που θα κρεμαστώ.»
Οι απλές γυναίκες των χωριών στάθηκαν ακοίμητοι φρουροί της τιμής και της πατρίδας. Είτε ως μάνες που γαλούχησαν ήρωες, είτε ως μαθήτριες που πρωτοστάτησαν στις διαδηλώσεις, είτε ως αγωνίστριες στην πρώτη γραμμή, που βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν ή και έδωσαν τη ζωής τους. Αυτές οι γυναίκες έγιναν αιμοδότες της Ελευθερίας.
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΕΠΟΥΣ
-
π. Σταύρος Παπαγαθαγγέλου
«Γονάτισα μπροστά στην εικόνα του Κυρίου με δάκρυα στα μάτια ζήτησα την προστασία των παιδιών της Οργάνωσης στο δύσκολο έργο που αναλάμβαναν. Πόση ώρα έμεινα εκεί γονατιστός, δε θυμάμαι.»π. Σταύρος Παπαγαθαγγέλου
-
Παρίδης Μιχαήλ
Όταν φαίνεται το αυτοκίνητο με το νεκρό σώμα του αγωνιστή, όλο το χωριό γονατίζει για να περάσει ο μεγάλος ήρωας της Βάβλας ψάλλοντας τον Εθνικό Ύμνο. Γονατίζει και η λεβέντισσα μάνα του: «Εκείνα είχε στον νου του ο γιος μου, εκείνα πεθυμούσε. Εκείνα που πεθυμούσε, για 'κείνα έδωσε τη ζωή του».Παρίδης Μιχαήλ
-
Μάρκος Δράκος
Πριν ξεκινήσουμε για την πρώτη μας ενέδρα, μας συγκέντρωσε ο Μάρκος στο κρησφύγετο. Κάναμε προσευχή. Ο Μάρκος μίλησε στην προσευχή και κλαίγαμε όλοι ακούγοντας τα λόγια του: «Θεέ μου, συγχώρα μας που σκοτώνουμε ανθρώπους. Είμαστε υπόχρεοι να το κάνουμε για την ελευθερία της πατρίδας μας». Αυτά τα λόγια είναι στα αυτιά μας μέχρι σήμερα.Μάρκος Δράκος
-
Στυλιανός Λένας
«Δεν πρόκειται να πιαστώ ζωντανός, έστω κι αν βρεθώ σε δύσκολη θέση. Κι αν τύχει και με πιάσουν άοπλο, θα τρέξω να τους φύγω για να με πυροβολήσουν.»Στυλιανός Λένας
-
Κυριάκος Μάτσης
- Κυριάκο Μάτση, παραδώσου και εσύ. Βγες έξω! - Αν βγω, θα βγω πυροβολώντας. Αν τολμάτε, ελάτε να με βγάλετε.Κυριάκος Μάτσης
-
Γρηγόρης Αυξεντίου
- Η λευτεριά, πατέρα, είναι σπουδαίο πράγμα; - Ναι, γιε μου. - Σπουδαιότερο και από τη ζωή; - Πολύ σπουδαιότερο. - Κι ο Διάκος κι ο Ανδρούτσος σκοτώθηκαν γι΄ αυτήν; - Ναι, κι αυτοί και άλλοι πολλοί. - Πατέρα, είναι δύσκολο να γίνεις σαν το Διάκο; - Δύσκολο, γιε μου. Η παιδική καρδιά του μικρού Γρηγόρη χτυπά δυνατά. Σηκώνεται, χτυπά τα πόδια του και λέει με παιδικό πείσμα. - Θα γίνω σαν το Διάκο, άμα μεγαλώσω. Θα γίνω σαν τον Λεωνίδα.Γρηγόρης Αυξεντίου
ΗΡΩΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
-
Ο εθνομάρτυρας της Κύπρου
-Θα ήθελα να γυρίσω όλο τον κόσμο για να σφάξω όλους τους Ρωμιούς. Ψυχή να μην αφήσω. - -Κανένας δε βρέθηκε να αφανίσει τη Ρωμιοσύνη γιατί τη σκεπάζει από ψηλά ο Θεός. Η Ρωμιοσύνη θα χαθεί, όταν χαθεί ο κόσμος όλος! - -Προσκύνα τον Αλλάχ και όχι μόνο θα σώσεις τη ζωή σου, αλλά θα γίνεις άρχοντας στον τόπο αυτό. - -Προσκυνώ μόνο τον Χριστό, τον αληθινό Θεό.Ο εθνομάρτυρας της Κύπρου
-
Αλυσίδες της ελευθερίας
Η δική μας ομάδα έκανε και μία πρωτοτυπία. Παραταχθήκαμε σχηματίζοντας τη λέξη «ΟΧΙ». Μια άλλη ομάδα έκανε τη δοξολογία. Μετά τη δοξολογία, οι διαταγές του διευθυντή του στρατοπέδου ήταν να κατέβουν απ’ τους ψηλούς ιστούς οι σημαίες. Στη δική μας ομάδα κανένας δεν κατέβασε το περήφανο πανί από τον ιστό του.Αλυσίδες της ελευθερίας
-
Σημαιοφόροι της πατρίδας
Όλοι στην αίθουσα εκδηλώσεων σηκώθηκαν, γονάτισαν και με δάκρυα στα μάτια υποκλίθηκαν στο μεγαλείο των παιδιών που πλέον δεν ήταν μαθητές, αλλά ήρωες.Σημαιοφόροι της πατρίδας
-
«Μολών λαβέ»
Σε αυτή τη σκυταλοδρομία του θανάτου για έξι ολόκληρες ώρες οι τέσσερις αγωνιστές πάλεψαν ως γνήσιοι απόγονοι του Ανδρούτσου δημιουργώντας άλλο ένα «Χάνι της Γραβιάς».«Μολών λαβέ»
-
Οι «Σπαρτιάτες» του Λιοπετρίου
Και στήνουν ένα νέο «Χάνι της Γραβιάς», ζουν σαν τον Λεωνίδα τις δικές τους «Θερμοπύλες» φωνάζοντας «Μολών Λαβέ»… Αλλά η θυσία τους είναι πιο ένδοξη, γιατί στο Χάνι του Ανδρούτσου ήταν 120 Έλληνες και στις Θερμοπύλες του Λεωνίδα 300. Εδώ είναι μόνο 4!Οι «Σπαρτιάτες» του Λιοπετρίου
-
Αττίλας
Τι και αν βρήκαμε νέο σπιτικό και παλέψαμε να ξαναστήσουμε τη ζωή μας; Το χωριό, το σπίτι και η εκκλησιά μας, θα είναι πάντα στο μυαλό μας. Μοιάζουν όλα χαμένα. Το μόνο που απομένει είναι η ελπίδα του γυρισμού στον τόπο μας, για ν’ αρχίσουμε από την αρχή. Δεν θα ξεχάσω γιατί αγαπώ την πατρίδα μου.Αττίλας
Σκοπός ιστοσελίδας
Η ιστοσελίδα fotis-istoria.gr έχει σκοπό να γνωρίσουν οι νέες γενιές την ιστορία της πατρίδας μας και να εμπνευστούν από αυτή. Έχει μόνο επιμορφωτικό χαρακτήρα και δεν έχει ούτε κερδοσκοπικό ούτε διαφημιστικό σκοπό.
Πνευματικά δικαιώματα
Για τη δημιουργία αυτής της ιστοσελίδας χρησιμοποιήθηκαν εικόνες από διάφορες διαθέσιμες πηγές.
Διατηρούμε την αποκλειστικότητα μόνο των απολύτως δικών μας δημιουργημάτων (κείμενα-εκτέλεση τραγουδιών-δομή).