Ρούπελ
522938077{/vimeo}
Η μάχη των οχυρών
Θυμόμαστε και ξαναζούμε μέσα από τα λόγια τους, στιγμές από τον πόλεμο του '40.
Θα ξαναπήγαινα...
Ο ασυρματιστής
των οχυρών
Να δώσουμε κάτι πιο πολύ από τον εαυτό μας
Μες στους δρόμους τριγυρνάνε
οι μανάδες και ζητάνε ν' αντικρίσουνε
τα παιδιά τους, που ορκιστήκαν,
στον σταθμό σαν χωριστήκαν,
να νικήσουνε.
Μα για 'κείνους που 'χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει, ας χαιρόμαστε
και καμιά ποτέ ας μην κλάψει,
κάθε πόνο της ας θάψει
κι ας ευχόμαστε:
«Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά
προσευχόμαστε όλοι να 'ρθετε ξανά».
Λέω σ' όσες ξαγρυπνάνε
και για κάποιον ξενυχτάνε
και στενάζουνε,
πως η πίκρα κι η τρεμούλα
σε μια γνήσια Ελληνοπούλα
δεν ταιριάζουνε.
Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου και Πλακιώτισσες,
όσο κι αν πικρά πονούμε,
υπερήφανα ας πούμε
σαν Σουλιώτισσες:
«Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,...»
«Με της νίκης τα κλαδιά
σας προσμένουμε, παιδιά!»
Οι μανάδες αποχαιρέτησαν τα παιδιά τους που πήγαν να πολεμήσουν. Περιμένουν τώρα να ακούσουν κάποιο νέο τους και το πολυπόθητο μήνυμα της νίκης. Προσεύχονται στη γλυκιά Παναγιά να τους φυλάξει. Μα ακόμα κι αν μάθουν ότι το παιδί τους σκοτώθηκε στη μάχη, δεν το βάζουν κάτω. Είναι χαρούμενες γιατί ξέρουν ότι έφυγε για έναν ιερό σκοπό, την υπεράσπιση της ελευθερίας της πατρίδας του. Ξέρουν ότι δεν είναι μόνο δικό τους παιδί αλλά και παιδί της άλλης μεγάλης μάνας, της Ελλάδας. Τον περιμένει επομένως δόξα λαμπρή. Άρα κι εκείνες γεμίζουν με αντοχή και θάρρος, όπως οι γυναίκες πριν από την εποχή τους. Δεν τους ταιριάζει ο φόβος, καθώς έχουν τέτοια παραδείγματα. Γι’ αυτό με πίστη στη βοήθεια της Παναγίας προσμένουν καρτερικά τα παιδιά τους και τη νίκη.
Οι μανάδες αποχαιρέτησαν τα παιδιά τους που πήγαν να πολεμήσουν. Περιμένουν τώρα να ακούσουν κάποιο νέο τους και το πολυπόθητο μήνυμα της νίκης. Προσεύχονται στη γλυκιά Παναγιά να τους φυλάξει. Μα ακόμα κι αν μάθουν ότι το παιδί τους σκοτώθηκε στη μάχη, δεν το βάζουν κάτω. Είναι χαρούμενες γιατί ξέρουν ότι έφυγε για έναν ιερό σκοπό, την υπεράσπιση της ελευθερίας της πατρίδας του. Ξέρουν ότι δεν είναι μόνο δικό τους παιδί αλλά και παιδί της άλλης μεγάλης μάνας, της Ελλάδας. Τον περιμένει επομένως δόξα λαμπρή. Άρα κι εκείνες γεμίζουν με αντοχή και θάρρος, όπως οι γυναίκες πριν από την εποχή τους. Δεν τους ταιριάζει ο φόβος, καθώς έχουν τέτοια παραδείγματα. Γι’ αυτό με πίστη στη βοήθεια της Παναγίας προσμένουν καρτερικά τα παιδιά τους και τη νίκη.
Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια,
ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ' ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμάχητον,
ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.
Η ψυχή μας επήρε μια πνοή απ' το καθένα.
Όλα εδώ 'ναι δικά μας - μα για σας όλα ξένα!
Αψηλά τις καρδιές μας! Μες στης γης μας το χώμα
πιο βαθιά ριζωμένοι, κι ας μανίζουν οι ανέμοι.
Τούτο ακόμα τον χρόνο, τούτ' την άνοιξη ακόμα,
στον ορίζοντα πέρα τ' άγιο φως σ' ανασταίνει.
Αψηλά τις καρδιές μας κι αρχινά να ροδίζει!
Η αλυσίδα μας πήρε να βογγά και να τρίζει.
Τούτ' η δίψα δε σβήνει,...
Τῆς σκέπης σου Παρθένε, ἀνυμνοῦμεν τάς χάριτας, ἥν ὡς φωτοφόρον νεφέλην, ἐφαπλοῖς ὑπέρ ἔννοιαν, καί σκέπεις τόν λαόν σου νοερῶς, ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς. Σέ γάρ σκέπην καί προστάτιν καί βοηθόν, κεκτήμεθα βοῶντες σοι. Δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ Σκέπῃ σου, δόξα τῇ πρός ἡμᾶς σου, προμηθείᾳ Ἄχραντε.
Η ψυχή μας επήρε μια πνοή απ' το καθένα.
Όλα εδώ 'ναι δικά μας - μα για σας όλα ξένα!
Αψηλά τις καρδιές μας! Μες στης γης μας το χώμα
πιο βαθιά ριζωμένοι, κι ας μανίζουν οι ανέμοι.
Τούτο ακόμα τον χρόνο, τούτ' την άνοιξη ακόμα,
στον ορίζοντα πέρα τ' άγιο φως σ' ανασταίνει.
Αψηλά τις καρδιές μας κι αρχινά να ροδίζει!
Η αλυσίδα μας πήρε να βογγά και να τρίζει.
Τούτ' η δίψα δε σβήνει,...
Ο πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας παρομοιάζεται με αγώνα μποξ. Ο αγώνας βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο Μουσολίνι είναι χτυπημένος και δεν μπορεί να συνεχίσει, καθώς οι Έλληνες για σχεδόν 7 μήνες αντιστέκονται και νικούν. Τότε γυρνάει προς τον σύμμαχό του Χίτλερ και του απλώνει το χέρι για να μπει εκείνος στη μάχη και να τον βοηθήσει. Μόνο έτσι και μετά από μεγάλη αντίσταση κατάφεραν να κατακτήσουν την Ελλάδα.
- Αδόλφε, θα βοηθήσεις;
Ο πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας παρομοιάζεται με αγώνα μποξ. Ο αγώνας βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο Μουσολίνι είναι χτυπημένος και δεν μπορεί να συνεχίσει, καθώς οι Έλληνες για σχεδόν 7 μήνες αντιστέκονται και νικούν. Τότε γυρνάει προς τον σύμμαχό του Χίτλερ και του απλώνει το χέρι για να μπει εκείνος στη μάχη και να τον βοηθήσει. Μόνο έτσι και μετά από μεγάλη αντίσταση κατάφεραν να κατακτήσουν την Ελλάδα.