Αυτό το παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι αναφέρεται στη μάχη στα Τρίκορφα στις 24 Ιουνίου 1825. Μετά την κατάληψη της Τριπολιτσάς από τον αιγυπτιακό στρατό του Ιμπραήμ στα μέσα του 1825, οι Έλληνες επιχείρησαν να αποκλείσουν εκεί τους Αιγυπτίους. Έτσι, έπρεπε να καταλάβουν ένα ύψωμα που βρισκόταν κοντά στην Τριπολίτσα, τα Τρίκορφα. Στην κατάληψη των Τρικόρφων πήραν μέρος πολλοί και γενναίοι οπλαρχηγοί όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Γενναίος Κολοκοτρώνης, ο Πλαπούτας, αλλά και πολλοί πρόκριτοι όπως ο Ανδρέας Ζαΐμης, ο Κανέλλος Δεληγιάννης, ο Νοταράς κ.ά.

Όταν ο Κολοκοτρώνης πήρε είδηση ότι νέα εχθρική δύναμη ετοιμαζόταν να βγει από τα μεσσηνιακά φρούρια με προορισμό την Τριπολιτσά, πρότεινε να επιτεθούν και να χτυπήσουν τον Ιμπραήμ, πριν αυτός ενισχυθεί με νέες δυνάμεις. Έτσι, τη νύχτα της 23ης Ιουνίου 1825, τα ελληνικά σώματα κινήθηκαν ώστε να πιάσουν τις κατάλληλες θέσεις γύρω από την Τριπολιτσά. Ο Ιμπραήμ, από τα πολλά φώτα που έβλεπε τη νύχτα, υποψιάστηκε τις κινήσεις των επαναστατών και έστειλε ένα τάγμα να καταλάβει τα οχυρώματα των Τρικόρφων. Τότε ακολούθησε φονική μάχη όπου οι Τούρκοι είχαν μεγάλες απώλειες. Την επόμενη μέρα ο Ιμπραήμ έστειλε όλο του τον στρατό και με το πυροβολικό του βομβάρδισε τις θέσεις των Ελλήνων, οι οποίοι αντιστάθηκαν ηρωικά περιμένοντας ενισχύσεις. Ο Ιμπραήμ, αντιλαμβανόμενος ότι θα ήταν αδύνατο να κυριεύσει τα οχυρώματα, πήρε το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του και βγήκε πίσω από τα Τρίκορφα, όπου δέχτηκε από κοινού τα πυρά και των Τρικόρφων και των Καλαβρυτινών που βρίσκονταν στα άλλα υψώματα. Η μάχη ήταν σφοδρή αλλά η δύναμη του εχθρού υπερτερούσε. Τελικά τα σώματα των Ελλήνων κατάφεραν να σπάσουν τον κλοιό των Τούρκων και να σωθούν αφού τους προξένησαν μεγάλες απώλειες. Από τους Έλληνες εκείνη τη μέρα έπεσαν 200 παλικάρια.