Αυτό το δημοτικό τραγούδι το συναντάμε σε πολλές παραλλαγές ανάλογα με τον τόπο που τραγουδιέται. Η επικρατέστερη εκδοχή όμως είναι ότι αναφέρεται σε μία ομάδα κλεφτών που έρχεται από την Λιβαδειά (από την λέξη λιβάδι), περιοχή του χωριού Λεονταρίου Αρκαδίας (που έχει πολλά λιβάδια), το οποίο είναι κοντά στην Τρίπολη (Τριπολιτσά).

Η Τριπολιτσά, που ήταν η μεγαλύτερη πόλη του Μοριά, αποτελούσε πάντοτε στόχο για τις κλέφτικες ομάδες από τα προεπαναστατικά χρόνια ακόμα. Έτσι ένα σώμα από σαράντα κλέφτες ξεκινούν να πάνε να «πατήσουν» δηλ. να ελευθερώσουν την πόλη. Στο δρόμο συναντούν έναν πολύ έμπειρο, αλλά γέροντα κλέφτη. Δεν θέλουν για βοήθεια τόσο τις σωματικές του δυνάμεις όσο τις σοφές συμβουλές του, καθώς είναι χρόνια «στο κλαρί» δηλ. στην κλέφτικη ζωή στα βουνά. Αυτός όμως τους λέει ότι γέρασε πια και δεν θα τους φανεί χρήσιμος. Αλλά δεν τους αφήνει έτσι. Τους προτείνει τον γιο του που ξέρει καλά τα μονοπάτια και είναι εξίσου ικανός με τον ίδιο. Ήταν τιμή και μεγάλη χαρά για έναν πατέρα να γίνει ο γιος του αγωνιστής για την ελευθερία και να ενταχθεί σε μία κλέφτικη ομάδα. Η παράδοση λέει ότι αυτός ο γέρος ήταν ο Σταματέλος Τουρκολέκας από το χωριό Τουρκολέκα του Λεονταρίου, γνωστός κλέφτης που σκοτώθηκε το 1805. Ο Σταματέλος ήταν πατέρας του Νικηταρά που αυτόν προσφέρει για στρατολόγηση.