Διπλή γιορτή
Ο Αχιλλέας της Ρωμιοσύνης
Ο Αχιλλέας
της Ρωμιοσύνης
Πολεμούσαμε γυμνοί, ξυπόλητοι, δίχως παρά, δίχως τροφή. Με τη βοήθεια όμως του Θεού, την ευχή του έθνους μας και μονιασμένοι σταθήκαμε, νικήσαμε… Θεέ μου, εγώ δούλεψα για την πατρίδα, έκανα το χρέος μου…
Η καπετάνισσα
Η καπετάνισσα
Έχασα τον σύζυγό μου. Ευλογητός ο Θεός! Ο μεγαλύτερος γιος μου έπεσε με τα όπλα ανά χείρας. Ευλογητός ο Θεός! Ο δεύτερος γιος μου, 14 ετών, μάχεται με τους Έλληνες και πιθανώς να βρει ένδοξο θάνατο. Ευλογητός ο Θεός! Κάτω από το σημείο του σταυρού θα ρεύσει επίσης το αίμα μου. Ευλογητός ο Θεός! Θα νικήσουμε ή θα πάψουμε να ζούμε! Αλλά θα έχουμε την παρήγορη ιδέα ότι στον κόσμο δεν αφήσαμε πίσω μας δούλους τους Έλληνες.
Χωρίς
τη θέλησή του
Χωρίς τη θέλησή του
Πλούτο μεγάλο στην καρδιά μου έχω την πίστη του Χριστού μου. Αυτό τον πλούτο δεν μπορεί κανένας να μου τον στερήσει. Αυτό τον πλούτο τον ετοιμάζει ο Χριστός στη Βασιλεία Του για όσους Τον αγαπούν και δεν Τον αρνούνται μέχρι το τέλος…
Ο Τριπολιτσιώτης Αγγελάκης Νικηταράς, παράγγειλε κάποτε του Κολοκοτρώνη - που ήταν στενός του φίλος - να κατέβει στο χωριό, για να βαφτίσει το μωρό του.
Ο Νικηταράς τού παράγγειλε ότι το παιδί επρόκειτο να το βγάλουν Γιάννη, αλλά για να τον τιμήσουν, αποφάσισαν να του δώσουν τ' όνομά του, δηλαδή Θεόδωρο. Ο θρυλικός Γέρος του Μοριά απάντησε τότε, πως ευχαρίστως θα πήγαινε μόλις θα «έκλεβε λίγον καιρό», γιατί τις μέρες εκείνες έδινε μάχες. Έτσι θα πέρασε ένας ολόκληρος μήνας σχεδόν κι ο Κολοκοτρώνης δεν κατόρθωσε να πραγματοποιήσει την υπόσχεση που είχε δώσει.
Δεύτερη, λοιπόν, παραγγελία του Νικηταρά. Ώσπου ο Γέρος πήρε την απόφαση και με δύο παλικάρια του κατέβηκε στο χωριό. Αλλά μόλις μπήκε στο σπίτι του φίλου του, δεν είδε κανένα μωρό, ούτε καμμιά προετοιμασία για βάφτιση.
Τι είχε συμβεί: Η γυναίκα του Νικηταρά ήταν στις μέρες της να γεννήσει. Επειδή όμως, ο τελευταίος ήξερε πως ο Γέρος ήταν απασχολημένος στα στρατηγικά του καθήκοντα και πως θ' αργούσε οπωσδήποτε να τους επισκεφτεί - οπότε θα είχε γεννηθεί πια το παιδί - τού παράγγελνε και τού ξαναπαράγγελνε προκαταβολικά για τη βάφτιση.
Όταν ο Κολοκοτρώνης άκουσε την απολογία του Νικηταρά, ξέσπασε σε δυνατά γέλια και φώναξε:
- Ωχού! Μωρέ, ακόμα δεν τον είδανε και Γιάννη τον βαφτίσανε!
Χαρείτε, αδέλφια, τη μεγάλη μας γιορτή.
Είν' η γιορτή της πίστης και της λευτεριάς
και προμηνά τον ερχομό του Λυτρωτή·
τον ερχομό μάς προμηνά του Λυτρωτή
και των προγόνων διαλαλεί την αρετή.
Αυτή τη μέρα λάμπει ο ήλιος πιο γλυκά.
Το «χαίρε» ψάλλουν τα ουράνια προς τη γη
κι αντιλαλούνε τα βουνά τα ελληνικά·
αντιλαλούνε τα βουνά τα ελληνικά
και στις ψυχές ξυπνούν την πίστη που νικά.
Ανθούν οι κάμποι, κελαηδούνε τα πουλιά,
ψυχές ηρώων ξεκινούν από ψηλά
κι ολόγυρά μας φτερουγάνε με χαρά (2)
και τραγουδούν μαζί μας «χαίρε, λευτεριά».
Χαρείτε, αδέλφια, την τρανή διπλή γιορτή.
Υμνολογήστε τον ουράνιο Λυτρωτή
αγωνιστείτε με χαρά νεανική
για μια Ελλάδα φωτεινή, χριστιανική.
Χαρείτε, αδέλφια, τη μεγάλη μας γιορτή.
Είν' η γιορτή της πίστης και της λευτεριάς
και προμηνά τον ερχομό του Λυτρωτή·
τον ερχομό μάς προμηνά του Λυτρωτή
και των προγόνων διαλαλεί την αρετή.
Αυτή τη μέρα λάμπει ο ήλιος πιο γλυκά.
Το «χαίρε» ψάλλουν τα ουράνια προς τη γη
κι αντιλαλούνε τα βουνά τα ελληνικά·
αντιλαλούνε τα βουνά τα ελληνικά
και στις ψυχές ξυπνούν την πίστη που νικά.
Ανθούν οι κάμποι, κελαηδούνε τα πουλιά,
ψυχές ηρώων ξεκινούν από ψηλά
κι ολόγυρά μας φτερουγάνε με χαρά (2)
και τραγουδούν μαζί μας «χαίρε, λευτεριά».
Χαρείτε, αδέλφια, την τρανή διπλή γιορτή.
Υμνολογήστε τον ουράνιο Λυτρωτή
αγωνιστείτε με χαρά νεανική
για μια Ελλάδα φωτεινή, χριστιανική.
Χαρείτε, αδέλφια, την τρανή διπλή γιορτή. Δεν αποφάσισαν τυχαία οι Έλληνες της εποχής να ξεκινήσουν την επανάσταση στις 25 Μαρτίου. Από τη μία, ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, όπου ξεκινά ο λυτρωμός του ανθρώπινου γένους με το χαρμόσυνο μήνυμα του αρχαγγέλου Γαβριήλ στην Παναγία ότι θα γεννήσει τον Σωτήρα Χριστό, και από την άλλη ο λυτρωμός από τα δεσμά 400 χρόνων σκλαβιάς.
Οι Έλληνες ήταν σφιχτά δεμένοι με την Παναγία. Πίστευαν ακλόνητα ότι με τις πρεσβείες της θα ελευθερωθούν. Ένας Γάλλος περιηγητής, ο I. Mangeart, στο βιβλίο του «Αναμνήσεις από τον Μοριά» περιγράφει τα όσα είδε κατά την περιήγησή του στην Πελοπόννησο την εποχή της Επανάστασης του 1821. Είναι εντυπωσιασμένος από τη λατρευτική ζωή των Ελλήνων και ιδιαίτερα από την ευλάβειά τους προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
«Σ’ όλους τους τοίχους των εκκλησιών τους είναι κρεμασμένα εικονίσματα κάθε μεγέθους. Τα περισσότερα παρουσιάζουν τη μορφή της Παρθένου. Όταν οι ναυτικοί γλυτώνουν από μεγάλους κινδύνους, από ναυάγιο, από το θάνατο, μόλις πατάνε το πόδι τους στη στεριά, τρέχουν αμέσως στον χρυσοχόο για να κάμουν παραγγελία και να προσφέρουν το τάμα τους στη Θεοτόκο, στην εκκλησία που της είναι αφιερωμένη…
Βλέπω σε δύο βημάτων απόσταση μια γυναίκα γονατιστή μπροστά στο εικόνισμα της Παναγίας. Θεέ μου! Πόσα σταυροκοπήματα! Πόσες γονυκλισίες κάνει μπροστά σ’ αυτό το εικόνισμα! Με τι συγκίνηση την βλέπω να προσκυνάει το χώμα που το φυλάει τρεις φορές! Και αρχίζει ξανά τα σταυροκοπήματα, που τα κάνει από τα δεξιά προς τ’ αριστερά».
Ο ξένος περιηγητής παρουσιάζει με απλό τρόπο την ευλάβεια του λαού μας προς την Παναγία. Με αυτή την ευλάβεια υπέμειναν την οδυνηρή και μακραίωνη σκλαβιά, ελπίζοντας στη λύτρωση. Μ’ αυτή την ευλάβεια άρπαξαν και τα καριοφίλια φωνάζοντας «Ελευθερία ή θάνατος!». Διπλή γιορτή λοιπόν…
Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ Κεφάλαιον,
καὶ τοῦ ἀπ' αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις,
ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Υἱὸς τῆς Παρθένου γίνεται,
καὶ Γαβριὴλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται.
Διὸ καὶ ημεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν·
Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.
Σήμερα είναι το κεφάλαιο της σωτηρίας μας
και η φανέρωση του προαιώνιου Μυστηρίου.
Ο Υιός του Θεού Υιός της Παρθένου γίνεται,
και ο Γαβριήλ φέρνει το μήνυμα της χαράς.
Γι' αυτό κι εμείς μαζί του ας κραυγάσουμε στη Θεοτόκο:
Χαίρε γεμάτη από όλες τις χάρες. Ο Κύριος είναι μαζί σου.
Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε·
ἀλλ' ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, νύμφη ἀνύμφευτε.
Σε σένα Θεοτόκε, την Υπέρμαχο Στρατηγό,
αποδίδω με ευγνωμοσύνη την ένδοξη νίκη, εγώ η πόλη σου,
επειδή (με τη δική σου βοήθεια) απαλλάχτηκα από τις φοβερές συμφορές.
Εσύ, που η δύναμή σου είναι ακατανίκητη,
ελευθέρωσέ με από κάθε είδους κινδύνους,
ώστε να φωνάζω σε σένα: Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Σκοπός ιστοσελίδας
Με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, η ιστοσελίδα epanastasi1821.online έχει σκοπό να γνωρίσουν οι νέες γενιές την ιστορία της πατρίδας μας και να εμπνευστούν από αυτή. Έχει μονάχα επιμορφωτικό χαρακτήρα και δεν έχει ούτε κερδοσκοπικό ούτε διαφημιστικό σκοπό.
Πνευματικά δικαιώματα
Για τη δημιουργία αυτής της ιστοσελίδας χρησιμοποιήθηκαν εικόνες από διάφορες διαθέσιμες πηγές.
Διατηρούμε την αποκλειστικότητα μόνο των απολύτως δικών μας δημιουργημάτων (κείμενα-εκτέλεση τραγουδιών-δομή).