Άκουσε...
ή διάβασε...
Η εντολή είναι επείγουσα:
-Πρέπει να καταληφθεί το ύψωμα!
Το ύψωμα, όμως, εκείνο ήταν σωστό φρούριο. Το φρουρούσαν πολυάριθμοι εχθροί οπλισμένοι με όλα τα μέσα. Αλλά ο λοχαγός είχε γενναίους άνδρες μαζί του, δοκιμασμένους σε πολλές μάχες. Γι’ αυτό και δε φοβάται τη δύσκολη επιχείρηση.
Την ώρα όμως, που είναι έτοιμος να δώσει στους στρατιώτες του το σύνθημα της επίθεσης, μια ξαφνική βροχή από σφαίρες κι οβίδες από τις εχθρικές θέσεις, τους καθηλώνουν. Ο τόπος που βρίσκονται μοιάζει με κόλαση. Εκρήξεις, καπνοί, χώματα, πέτρες δημιουργούν μια αφόρητη κατάσταση. Τα βλήματα σκάνε πάνω στους βράχους με κρότους τρομακτικούς. Η φωτιά και το σίδερο καίνε κι ερημώνουν τον τόπο. Οι εχθροί ρίχνουν αλύπητα το υλικό που σκορπά τον θάνατο. Νομίζει κανείς, πως κανένας δε θα μείνει ζωντανός. Κι όμως οι θερμές προσευχές του πιστού λοχαγού στην Παναγία κάνουν το θαύμα. Κανένα βλήμα δεν πετυχαίνει τον στόχο του και κανείς άνδρας από τους τριακόσιους περίπου δεν έπαθε τίποτε, εκτός από έναν που τραυματίστηκε ελαφρά. Υψώνουν ευχαριστίες στην ακατανίκητη προστάτη του Στρατού μας, στην Παναγία και στον Κύριο των Δυνάμεων.
Εν τω μεταξύ, η διαταγή της επίθεσης θα πρέπει να εκτελεστεί άμεσα, αλλά πώς;
- Να γίνει η επίθεση με κάθε θυσία! δίνει εντολή ο διοικητής.
- Κύριε διοικητά, είναι δύσκολο να εκτελεστεί η εντολή. Πρέπει να περάσουμε από ένα μέρος που δεν έχει ούτε ένα δέντρο κι ούτε έναν βράχο. Κάθε προσπάθεια να περάσουμε θα σημαίνει βέβαιο θάνατο για τους στρατιώτες μου.
- Πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβετε το οχύρωμα! Πρόκειται όλος ο στρατός να κάνει μεγάλης έκτασης επιχείρηση και πρέπει και ο λόχος σας να κινηθεί. Ο Θεός κι η Παναγία μαζί σας!
Τότε, ο λοχαγός φωνάζει τα παλικάρια του:
- Παιδιά! Ξεκινάμε με την ευχή της Παναγίας. Θα μας προστατέψει. Ξεκινήστε μόλις σας δώσω το σύνθημα. Ζητώ από όλους θάρρος και ψυχραιμία.
Οι άνδρες με επικεφαλής τον λοχαγό αρχίζουν να σύρονται στο έδαφος και να πλησιάζουν την επικίνδυνη ζώνη. Ο εχθρός και με κλειστά μάτια να πυροβολούσε θα τους εξουδετέρωνε.
«Βοήθα, Παναγία μας!», αυτή είναι η θερμή προσευχή όλων. Καθώς λοιπόν προχωρούν και πριν αρχίσουν να περνούν το δύσκολο σημείο, συμβαίνει κάτι θαυμαστό. Ενώ μέχρι τότε ο ουρανός ήταν κατακάθαρος, όλη η γυμνή κι ακάλυπτη εκείνη έκταση σκεπάζεται από ένα πυκνό σύννεφο ομίχλης. Τίποτε δε δικαιολογεί τη δημιουργία του νέφους εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Ο λοχαγός κι οι στρατιώτες επωφελούνται από την παρουσία της ομίχλης και σε λίγα λεπτά διασχίζουν τη ζώνη. Όταν οι εχθροί τούς αντιλαμβάνονται, οι στρατιώτες μας είναι πια μέσα στα χαρακώματα των αντιπάλων. Οι εχθροί εγκαταλείπουν τις θέσεις τους και προσπαθούν να φύγουν. Όσοι μένουν, συλλαμβάνονται ζωντανοί. Τα πυροβόλα τους πέφτουν στα χέρια των στρατιωτών μας.
Εν τω μεταξύ η ομίχλη διαλύθηκε. Η νίκη όμως είχε πραγματοποιηθεί. Η χαρά είναι απερίγραπτη. Απ’ όλων τις ψυχές ολόθερμη η ευγνωμοσύνη και η ευχαριστία προς την Παναγία για τη θαυματουργική της επέμβαση. Όχι μόνο τους έσωσε, αλλά τους οδήγησε κι άλλη μια φορά στον θρίαμβο.
